Το (b)e-trikala or not to be?

Έλεγα εδώ και πολύ καιρό ότι πρέπει να γράψω για το e-trikala, αυτό το… περίεργο πράγμα, αυτό το "νεφέλωμα" για το οποίο τόση κουβέντα έχει γίνει και που τελικά μάλλον πολλοί λίγοι γνωρίζουν τί ακριβώς είναι.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Ο Δήμος Τρικκαίων από την αρχή της προηγούμενης θητείας της νυν Δημοτικής Αρχής είχε την διορατικότητα να βάλει τα πράγματα κάτω και να ανιχνεύσει ότι μάλλον αυτό το… "πράγμα" της ΚτΠ (Κοινωνία της Πληροφορίας) είχε ενδιαφέρον. Πρώτη συνάντηση λοιπόν στο Δημαρχείο με τον εξαιρετικό (κατά την ταπεινή μου γνώμη) επιστήμονα της πληροφορικής Λεωνίδα Ανθόπουλο, τον νέο -τότε- σύμβουλο του Δημάρχου Οδυσσέα Ράπτη και τον υποφαινόμενο. Λίγα πράγματα ειπώθηκαν σε πρώτη φάση, ο καθένας επέλεξε ένα κομμάτι να ασχοληθεί και επί τοις ουσίας ο πρώτος ανέλαβε να μυήσει τον δεύτερο στα… μυστικά των προτάσεων της ΚτΠ αλλά και της πληροφορικής γενικότερα.

Οι πρώτες προτάσεις πέσανε, τα πρώτα προγράμματα ήρθανε, και ο Δήμος έπαιρνε τα πάνω το. Το έδαφος παρθένο και η αδυναμία των άλλων Δήμων να βρούνε το… power ενός υπολογιστή άφηνε πεδίο δόξας λαμπρό μπροστά μας. Εντωμεταξύ το πράγμα άρχισε να φουσκώνει, η αμάθεια αλλά και η έλλειψη ενημέρωσης γιγάντωνε τις προοπτικές του εγχειρήματος, από την άλλη όμως η διαφορετική οπτική των πραγμάτων απομάκρυνε ανθρώπους-γνώστες της πληροφορικής από το όλο έργο.

Στην πορεία όλα αυτά τα έργα πληροφορικής τα οποία ο Δήμος διεκδικούσε μπήκαν σε ένα ωραίο… περιτύλιγμα και βαφτίστηκαν e-trikala! Μεγιά και αν μας ζήσει! Τί είναι λοιπόν το e-trikala… Το σύνολο των έργων πληροφορικής που ο Δήμος διεκδικεί και υλοποποιεί, είτε χρηματοδοτείται για αυτά είτε όχι. Όταν άλλα αυτά προχωρήσουν θα πρέπει να «δέσουν» μεταξύ τους και να προσφέρουν στους Τρικαλινούς τα αγαθά της ψηφιακής μας εποχής, αγαθά στις υπηρεσίες, τις τηλεπικοινωνίες το διαδίκτυο, την εκπαίδευση, τη διασκέδαση, την υγεία.

Η ΚτΠ είναι γεγονός ότι λόγω διαδικασιών δεν μπορούσε να φέρει απτά αποτελέσματα, έτσι για αρκετό καιρό το e-trikala ήταν απλά κάποια ωραία… φυλλάδια! Και μάλιστα με έργα και προτάσεις κάποια από τα οποία είχαν πράγματι ενδιαφέρον (τι μπορεί κανείς να πει για το δίκτυο οπτικών ινών), άλλα πάλι όμως όχι.

Και κάπου εκεί ήρθε η ιδέα του ασύρματου ίντερνετ πάνω από την πόλη. Και ήρθε μάλλον από αγανάκτηση όταν άκουσα πως κάποιος ήθελε να βάλει hotspot σε καφετέριες στην Ασκληπιού. Για να σκάμε μούρη -λέει- στην Ασκληπιού με το laptop και να σερφάρουμε ηλεκτρονικά… Η πρόταση σαφής: Αντί η κεραία να μπει μέσα σε ένα μαγαζί, ας βάλουμε μία λίγο καλύτερη και ας δώσουμε ίντερνετ σε όλη την πόλη. Και επειδή πλέον το wifi είναι φθηνό (αν ξέρεις από πρέπει να ψωνίσεις και αφήσεις κατά μέρους εταιρίας που πλησιάζουν φορείς και μεταξύ μας ψάχνουν για κορόϊδα) ένα ολόκληρο δίκτυο πάνω από την πόλη θα ήταν κάτι το πραγματικά πρωτοποριακό και μάλιστα όχι ιδιαίτερα ακριβό. Άλλωστε τα λεφτά τα έβαζε ο Δήμος…

Στο σημείο αυτό οφείλω να εξάρω την εκπληκτική δουλειά που κάνανε ο Θωμάς Καλκάνης και Νίκος ο Σοφιός. Τα παιδιά προηγουμένως δεν είχαν καμία σχέση με το Δήμο, είδαν όμως κάτι το ενδιαφέρον και προσφέρθηκαν (με την έννοια του όρου της προσφοράς) να σχεδιάσουν και στήσουν το όλο εγχείρημα! Και όντως μέσα σε 1-2 μήνες το ασύρματο δίκτυο της πόλης ήταν γεγονός! Τα Τρίκαλα ήταν η πρώτη πόλη που έδινε δωρεάν ευρυζωνικό ίντερνετ στην πόλη! Το διαδίκτυο και τα φόρουμ του ξετρελάθηκε. Το ίδιο και ΜΜΕ των Αθηνών. Και όμως όλα έγιναν από μία καλή ιδέα και μία δυνατή ομάδα ανθρώπων της πληροφορικής που το "πήραν πάνω τους".

Ξαφνικά το e-trikala απέκτησε οντότητα. Όλοι μιλούσαν για το ασύρματο δίκτυο και το αποκαλούσαν e-trikala αφού στην πράξη αυτό ήταν το e-trikala! Και λίγο μετά στο εγχείρημα της ηλεκτρονικής πόλης μπήκε και μία πρωτοποριακή υπηρεσία που θα "άκουγε" και θα κατέγραφε τα παράπονα των Δημοτών. Η ιδέα είχε συζητηθεί στην ΔΕΚΑ εδώ και χρόνια, εκφράστηκε και σε συνεντεύξεις μου μέσα στο 2004. Ωραία ιδέα, εύκολα υλοποιήσιμη και με χαμηλό κόστος (και εδώ τα λεφτά ο Δήμος τα έβαζε). Άρα λοιπόν το e-trikala μετρούσε δύο εφαρμογές με επιτυχία, δυστυχώς όμως όχι με λεφτά της ΚτΠ.

Τρίτη εφαρμογή πληροφορικής που ο Δήμος έστησε και είχε πραγματική επιτυχία η σελίδα του. Μέχρι τότε ο πρώτος ηλεκτρονικός Δήμος δεν είχε σελίδα στο διαδίκτυο. Και εκεί μία ομάδα νέων και ικανών ανθρώπων με τον Γιώργος Μπουραζάνα, το Νίκο Γκάργκα, τον Γιάννη Παπαστάθη, την Ελένη Μπαλαμώτη και τον Χάρη Μαντέλο ξεκινήσανε και στήσανε ένα εξαιρετικό site, με διαφορά το καλύτερο site Δήμου στην χώρα. Άλλωστε σκοπός δεν είναι μόνο να αναδημοσιεύσεις νέα (αυτό το κάνουν και άλλοι) αλλά να δημιουργήσεις την είδηση, να παρέμβεις στα δρώμενα.

Ωραία λοιπόν... 3 στα 3 για το e-trikala, χωρίς ακόμη να πιάνουν τόπο τα χρήματα της ΚτΠ. Και το χειρότερο… Οι περισσότεροι από τους παραπάνω ανθρώπους στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν ασχολούνται πλέον με αυτό το αντικείμενο. Στη χειρότερη δεν έχουν καν σχέση με τον Δήμο…

Τι στα κομμάτια λοιπόν δεν πάει καλά και τελικά τα έργα του e-trikala μέσω της ΚτΠ δεν έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Για κάποιους όλα πάνε καλά… Άλλωστε δεν έχουμε ράφια να βάζουμε τις βραβεύσεις… Για άλλους πάλι είναι ακόμη σχετικά νωρίς αφού δεν έχουν τρέξει ακόμη όλα τα έργα της ΚτΠ. Αυτό ναι, έχει μία δόση αλήθειας.

Για αυτούς όμως που θέλουν να δουν την αλήθεια κατάματα, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το έλεγα πρόσφατα και στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι η πληροφορική είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα και αλλοίμονο σε όποιον νομίζει ότι ξέρει να σχεδιάζει και να προβλέπει έργα της χωρίς να έχει παρακολουθήσει την πληροφορική χρόνια τώρα, χωρίς να ξέρεις το παρελθόν, παρόν και μέλλον της, χωρίς σαν γνωρίζει τις απίστευτες ταχύτητες με τις οποίες μεταλλάσσεται, χωρίς να γνωρίζει τελικά ποιες είναι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας τις οποίες θα πρέπει να καλύψει η πληροφορική.

Γιατί λοιπόν ακόμη τα έργα της ΚτΠ δεν… τα βλέπουμε. ΟΚ, είπαμε κάποια ακόμη τρέχουν αλλά ποιος είδε της ψηφιοποίηση του ΠΟΔΤ, ποιος είδε και δεν γέλασε με την ηλεκτρονική σελίδα του ΠΟΔΤ (μιλάω για το ηλεκτρονικό σκέλος και όχι για το περιεχόμενο), ποιος είδε τα κέντρα ενημέρωσης της ευρυζωνικότητας, ποιος συμμετείχε στο e-dialogos, ποιος κάνει χρήση της τηλεπρόνοιας, ποιος τετραπέρατος νους σκέφτηκε ότι πρέπει να βάλουμε hotspot στην ΔΕΥΑΤ, τη ΔΕΚΑ για να έρχεται -λέει- ο δημότες με της λαπτοπιά (sic) και να μπαίνει στο ίντερνετ μέσα από τα παραπάνω δημοτικά κτίρια. Μιλάμε για… τρελές καινοτομίες. Δε λέω… τα λεφτά μας τα δίνουν (ποιος άλλος θα τα πάρει άλλωστε;) αλλά εμείς δεν πρέπει να καταθέτουμε και πιο σοβαρές προτάσεις;

Περιμένω με αγωνία να δω την τελική μορφή πιο σοβαρών έργων όπως οι ευφυείς μεταφορές και φυσικά το δίκτυο οπτικών ινών. Και εδώ τα μεγέθη είναι μεγάλα. Μία ενδεχόμενη επιτυχία θα αμβλύνει σαφώς τις εντυπώσεις αλλά το όλο εγχείρημα θέλει δουλειά. Και δουλειά όχι από παιδιά που διεκπεραιωτικά θα καταθέσουν μία πρόταση ή από ένα σύμβουλο που θα έρθει και θα μας αφήσει ένα κείμενο copy-paste από μία άλλη πρόταση που… ταιριάζει. Δουλειά πάνω στις πραγματικές ανάγκες που η κοινωνία έχει και προσπαθεί να βρει λύσεις μέσω της πληροφορικής. Και τις λύσεις τις θέλει σήμερα. Τι να την κάνουμε την οπτική ίνα αν δεν την χρησιμοποιήσουμε σύντομα. Σε 6 μήνες να είστε βέβαιοι φίλοι μου ότι θα έρθουν άλλες 2-3 εταιρίες, θα ρίξουν δικές τους ίνες και εμείς θα καθόμαστε και θα κοιτάμε πως… θάψαμε στους δρόμους της πόλης 1-2 εκ. ευρώ, έστω και αν αυτά μας τα δώσανε… Στο κάτω κάτω εμμέσως δικά μας είναι.

Θα μπορούσε να γράψω ειλικρινά πολλά άλλα, δεν είναι όμως της στιγμής. Θέλω απλά να επικεντρωθώ στο ότι αν πραγματικά θέλουμε η πόλη να γίνει αυτό οι άλλοι νομίζουν ότι είμαστε, "Η πρώτη ηλεκτρονική πόλη", τότε πρέπει να κινητοποιήσουμε ανθρώπους της πληροφορικής οι οποίοι θα καθίσουν με σοβαρότητα να ακούσουν την κοινωνία, να δούνε που αυτή πηγαίνει, να δούνε την τεχνολογία στο επίπεδο του πολίτη και όχι στο επίπεδο επιστημονικών διατριβών και να αναζητήσουν καλές πρακτικές προσαρμοσμένες στα ελληνικά δεδομένα. Στο κάτω-κάτω ο καθένας πρέπει να κάνει τη δουλειά του.

Όχι άλλες γενικόλογες προτάσεις, όχι άλλα έργα σχεδιασμένα στο πόδι, όχι άλλες θνησιγενείς εφαρμογές απλά γιατί... πρέπει να γίνουν. Ας αναπτύξουμε το -στάσιμο εδώ και ενάμιση χρόνο- ασύρματο δίκτυο το οποίο πλέον "σέρνεται" και δυσκολεύει τους χρήστες αφού δεν τοποθετήθηκαν νέες κεραίες σε προβληματικές περιοχές... Το κόστος του είναι το… 0,5% του δικτύου οπτικών ινών. Ας αναπτύξουμε ένα λογισμικό για τον Δημοσθένη, την υπηρεσία υποδοχής και διάχυσης μέσα στις υπηρεσίες του Δήμου των παραπόνων των Δημοτών, ας στηρίξουμε και δώσουμε νέα πνοή στη σελίδα του Δήμου, ας δούμε ρεαλιστικά που πηγαίνουμε με την οπτική ίνα και ας κινηθούμε άμεσα πριν μας προλάβουν στη γωνία. Χρειάζεται φαντασία, καταρχήν αγάπη για το αντικείμενο και σίγουρα διορατικότητα γιατί (αυτό που γουστάρω στην πληροφορική και την τεχνολογία είναι ότι) κάθε μέρα σε εκπλήσσει!

Θα χαρώ πάντως να έχω και δικές απόψεις για όλα τα παραπάνω… Με… fax όμως γιατί δεν ξέρω να ανοίγω τον υπολογιστή και να διαβάζω email!!!

Μία (1) Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, 364 χωρίς ποδήλατο

«Γιορτάσαμε» τις προηγούμενες ημέρες της εβδομάδα βιώσιμης κινητικότητας. Κορύφωσή της η Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Μεταξύ μας, δεν υπάρχει πιο βασανιστική ημέρα από αυτή για τους Δήμους! Και αυτό γιατί εκεί που έχουν το ποδήλατο ξεχασμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιά, πρέπει ξαφνικά να δείξουν ότι ενδιαφέρονται, ότι το θέλουν στην πόλη, ότι μεριμνούν για αυτό…

Τί να σου κάνουν και οι εκδηλώσεις και τα παιδάκια που με ιδιαίτερο ζήλο ποδηλατούν μέσα στην αφιλόξενη πόλη. Στο κάτω-κάτω αυτά κάνουν ό,τι κάνουν κάθε μέρα, χωρίς βέβαια τη συνοδεία της αστυνομίας και χωρίς τα άγρια βλέμματα των μποτιλιαρισμένων οδηγών γύρω από το χώρο τέλεσης των εκδηλώσεων για την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο.

Τελικά νοιαζόμαστε σοβαρά για το ποδήλατο; Πιστεύουμε πραγματικά σε αυτό ή απλά το… ξεθάβουμε κάθε Σεπτέμβρη γιατί «πουλάει» γιατί είναι… in να μιλάς για αυτό, γιατί δίνει πόντους ευρωπαϊκής νοοτροπίας στους εμπλεκόμενους με τα κοινά, είτε από την μεριά της συμπολίτευσης είτε από αυτή της αντιπολίτευσης; Μάλλον λίγο απ’ όλα…

Η ουσία είναι ότι τα Τρίκαλα, μια κατεξοχήν ποδηλατούπολη, δεν έχουν πιστέψει στο ρόλο του ποδηλάτου ως καθημερινό μέσο μετακίνησης. Και δεν φταίει σε αυτό μόνο η έλλειψη ποδηλατοδρόμων (μία μάλλον εύκολη καραμέλα για σχολιαστές και αντιδρώντες). Κυρίως φταίει η νοοτροπία μας, η έλλειψη παρακίνησης, η έλλειψη ισχυρών προτύπων, η φοβερή μικροαστικής μας νοοτροπία που δεν μας επιτρέπει να «κατέβουμε» από το αυτοκίνητο ακόμη και για αστείες αποστάσεις μερικών μέτρων.

Ναι, λείπουν δρόμοι ασφαλούς μετακίνησης μέσα στην πόλη, αλλά -ας είμαστε ρεαλιστές- αυτοί δεν μπορούν να αναπτυχθούν παντού. Οι δρόμοι μας, η πόλη μας, τα Τρίκαλα, είναι «στενά». Το είπε και ο Τσιτσάνης… Αυτό που μπορεί να γίνει σε πρώτη φάση και χωρίς κονδύλια, μελέτες και φαμφάρες είναι να πείσουμε ότι πιστεύουμε στο ποδήλατο. Να κυκλοφορήσουμε όλο και περισσότερο εμείς που έχουμε την «ευθύνη» της πόλη με αυτό. Να αναγκάσουμε το Δήμο να «κινηθεί» με το ποδήλατο. Να πείσουμε τους μικρούς φίλους μας με έργα και όχι με ευχολόγια. «Ποδήλατου παντού» λοιπόν ως πρώτο μέτρο.

Αμέσως μετά βέβαια έρχεται ο ρόλος της πολιτείας και του Δήμου. Να δοθούν επιτέλους χρήματα για ποδηλατοδρόμους. Όχι όμως παντού. Δεν είναι δυνατόν για μικροκομματικούς λόγους να παίρνουν χρήματα για ποδηλατοδρόμους Δήμοι που δεν έχουν ποδήλατα, που δεν έχουν… δρόμους, όπως έγινε πριν από 7-8 χρόνια, την τελευταία φορά δηλαδή που δόθηκαν χρήματα για ανάλογες δράσεις. Ας γίνει μία σοβαρή αξιολόγηση από το Υπουργείο Μεταφορών και ας προταθούν πόλεις με ποδηλατική κουλτούρα, πόλεις που γεωμορφολογικά ευνοούνται. Και τα Τρίκαλα φυσικά μπορούν να είναι μία από αυτές. Αρκεί και πάλι να μην γίνουν ημίμετρα.

Αρκεί να πιστέψουμε στο ποδήλατο και να το υποστηρίξουμε. Ναι, ο -ας πούμε ποδηλατόδρομος- στην οδό Αλβανικού Μετώπου δεν ήταν ο ιδανικότερος. Πώς όμως να σχολιάσει κανείς ότι ακόμη και αυτός ο κακός ποδηλατόδρομος ξηλώθηκε γιατί… εμπόδιζε το διπλοπαρκάρισμα στην συγκεκριμένη οδό… Αλήθεια με τι μούτρα μιλάμε στην πόλη για το ποδήλατο όταν το μόνο που έχουμε να επιδείξουμε είναι το… ξήλωμα ενός ημιτελούς ποδηλατοδρόμου;

Ας σοβαρευτούμε. Ποδήλατο παντού, ποδήλατο στον Ληθαίο. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μόνο, το ένα και μεγάλο που πρέπει να σχεδιάσουμε, που πρέπει να ζητήσουμε. Διάδρομο περιπάτου και ποδηλάτου στις όχθες του Ληθαίου ενός Ληθαίου που ελλείψει προσβάσεων και στέρεου εδάφους για περίπατο, έχει αφεθεί στη… λήθη του, παρέα μόνο με κάποια ζευγαράκι που ευτυχώς τον θυμούνται και μας θυμίζουν πως η πόλη μας είναι πιο όμορφη και ρομαντική από αυτό που βλέπουμε κάτω από τις πέργκολες και τα «δήθεν» στέκια της.

Ας μην χάσουμε άλλη μια ευκαιρία με ανεφάρμοστους ποδηλατοδρόμους. Διαδρομή στο ποτάμι, διαδρομή από το ποτάμι προς τα σχολεία, οριοθέτηση και αστυνόμευση του ποδηλατοδρόμου στην Κονδύλη, δημιουργία περιαστικού ποδηλατοδρόμου πλάι στο ποτάμι από το Νοσοκομείο στις Καρυές και σύνδεση με τα service roads των περιφερειακών οδών. Ολοκληρωμένες διαδρομές για όλους, ολοκληρωμένες δράσεις από τον Δήμο με την σύμπραξη φορέων. Ίσως τότε κάτι να γίνει…

Νέα εποχή για το νομό. Χατζηγάκης - Λέγκας στην κυβέρνηση!

Αυτό μάλλον δεν το περίμενε κανείς. Μετά από χρόνια στην αφάνεια, μετά από χρόνια γκρίνιας και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, φημών και κατήφειας, ο νομός Τρικάλων μπορεί να βλέπει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης ήταν απρόσμενα καλός για έναν νομό που είχε να δει δικό του άνθρωπο στην κεντρική πολιτική σκηνή για πολλά χρόνια! Να θυμίσουμε πως τελευταίος υφυπουργός διατέλεσε -επί κυβέρνησης Μητσοτάκη- ο Σωτήρης Χατζηγάκης (και αυτό μετ’ εμποδίων), ενώ πριν από αυτόν, ο Χρήστος Οικονόμου επί Ανδρέα Παπανδρέου (Μιας και το έφερε η κουβέντα: Που είσαι Ανδρέα για να δεις το παιδί της αλλαγής)…

Δεν πιστεύανε στα αφτιά τους όσοι στις 15:00 το μεσημέρι (λίγο πριν την «Λουτσία, την ατίθαση καρδιά»!!!) ακούγανε τον υπουργό Επικρατείας να αναφέρει δύο γνωστά για τους Τρικαλινούς ονόματα, αυτά του Σωτήρη Χατζηγάκη ως υπουργού Δικαιοσύνης και του Νίκου Λέγκα στο νευραλγικό πόστο του υφυπουργού Οικονομικών. Εκεί που ο νομός μετά βίας χτυπούσε γενικές γραμματείες και άλλες «δευτεροκλασάτες θέσεις» (ευτυχώς είχαμε τον Γιώργο Μαργαρίτη που ήταν πρώτη μούρη στο Καβούρι), βρέθηκε στην πρώτη γραμμή με ισχυρότερη από ποτέ εκπροσώπηση.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Θεσσαλία δείχνει να ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο αφού εκτός από τους δύο «δικούς μας», έχουμε: τον Δημήτρη Σιούφα ως νέο πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, τον Σπύρο Ταλιαδούρο ως υφυπουργό Παιδείας, τον Γιώργο Σουφλιά στο ΠΕΧΩΔΕ και τον Χρήστο Ζώη ως υφυπουργό Εσωτερικών καθώς και τον Θανάση Νάκο ως έτερο υφυπουργό στο ίδιο υπουργείο. Αν αυτούς προσθέσει κανείς και τον… σχεδόν οικόσιτο στο νομό (ελέω Μπλουγούρα) Χρήστο Φώλια, υπουργό Ανάπτυξης, τότε μιλάμε πραγματικά για all star game!!!

Μέχρι πριν λίγες ώρες την ευθύνη είχαν οι Θεσσαλοί ψηφοφόροι. Η ευθύνη μετά την Κυριακή πέρασε στα χέρια του πρωθυπουργό ο οποίος έπραξε αυτό το οποίο όφειλε στο νομό και τη Θεσσαλία. Πλέον η ευθύνη περνά στα χέρια των Τρικαλινών αξιωματούχων, οι οποίοι οφείλουν ανταποδείξουν ότι δικαίως τους εμπιστεύτηκαν οι συντοπίτες τους αλλά και ο Κώστας Καραμανλής.

Για να δούμε!

Εκλογές 2007 - Αποτίμηση των αποτελεσμάτων

Η βραδιά των εκλογών ήταν, μεγάλη, δύσκολη και με πολλές εκπλήξεις και για το νομό Τρικάλων! Τα κρατούμενα… τρία!

Πρώτον: Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να κρατήσει τη δύναμή της στο νομό με 45,67% έναντι 39,28% του ΠΑΣΟΚ, διαφορά 6,39% έναντι 8% διαφορά στις βουλευτικές του 2004. Δεύτερον: Είχαμε αλλαγές στις βουλευτικές έδρες με μία έδρα της Νέας Δημοκρατίας να αλλάζει χρώμα, να γίνεται «κόκκινη» και να πηγαίνει στο ΚΚΕ. Τρίτον: Είχαμε αλλαγές -περισσότερο ή λιγότερο αναμενόμενες- στους σταυρούς προτίμησης. Ο Σωτήρης Χατζηγάκης έφτασε τις 20.397 ψήφους καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση, αφήνοντας στην δεύτερη το Νίκο Λέγκα με 18.073 και μειωμένη δύναμη, αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς τη δισταυρία.

Σημαντικό ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα για τη ΝΔ και το Σωτήρη Χατζηγάκη έπαιξε η επικράτησή του στην πόλη των Τρικάλων, το άλλοτε κάστρο του Νίκου Λέγκα, ο οποίος θα πρέπει να αναζητήσει τα αίτια της πτώσης από τις προηγούμενες εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο τέως αντιπρόεδρος της Βουλής διπλασίασε τη δύναμή του σε πολλά εκλογικά τμήματα. Εκτός Βουλής έμεινε ο Θεόδωρος Σκρέκας παρά την αύξηση των σταυρών του σε 15.980. Την πέμπτη έδρα κατέλαβε ο Αχιλλέας Κανταρτζής, που εξελέγη πρώτος από το ΚΚΕ με 5.268. Θετική μπορεί να χαρακτηριστεί η πορεία της Κατερίνα Παπακώστα (13.302 σταυροί) που μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τη δισταυρία ως νέα και γυναίκα. Χωρίς εκπλήξεις η πορεία των Πατέρα, Πουλιανίτη και Καλύβα.

Στο ΠΑΣΟΚ μάλλον τα πράγματα κύλησαν αναμενόμενα, τουλάχιστον ως προς τα άκρα, την αρχή και το τέλος. Αξιοπρόσεκτη η πορεία του Χρήστου Χάιδου που έφτασε στους 18.286, που ξέφυγε πολύ πάνω από τους συνυποψηφίους του. Μάχη στήθος με στήθος έγινε πιο κάτω με την Σούλα Μερεντίτη να κόβει το νήμα μπροστά από τον Χρήστο Μαγκούφη, ο οποίος έμεινε εκτός βουλής για «λίγο» (διαφορά 576 σταυροί). Η εκ νέου Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μάλιστα «τα χρειάστηκε» αφού μέχρι κάποια στιγμή τις πρώτες πρωινές ώρες, η δεύτερη έδρα του ΠΑΣΟΚ άλλαζε χέρια και χρώμα.Από εκεί και πέρα Νταϊλιάνας και Κασσοπούλου κινήθηκαν καλά, χωρίς να απειλήσουν τους πρώτους όμως. Μάλλον μη αναμενόμενη μπορεί να χαρακτηριστεί η πορεία του Γιώργου Σπαθή που πέρασε οριακά του 7.000 σταυρούς. Στοίχισε στη Χρύσα Ντιντή η καθυστερημένη ανακοίνωση του ονόματός της, αφήνοντάς την τελευταία με 4.725Ενδιαφέροντα παιχνίδια έπαιξε και η δισταυρία που ανακάτεψε την τράπουλα και έδωσε αυτά τα νέα δεδομένα.

Στο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας το πολιτικά γραφεία «πόλωσαν» περισσότερο το κλίμα «περιορίζοντας» τη δισταυρία σε ποσοστό 1,57 (λίγο πάνω από τον ένα στους δύο ψηφοφόρους δώσανε δύο σταυρούς δηλαδή), ενώ στο ΠΑΣΟΚ η δισταυρία κινήθηκε πιο ελεύθερα φθάνοντας το 1,75 (οι δύο στους τρεις).

(Σημείωση: Οι σταυροί που αναγράφονται παραπάνω είναι στα 365 από 366 τμήματα)

Κάθε αρχή και δύσκολη!

Έτσι είναι... Κάθε αρχή είναι δύσκολη, ό,τι κι αν κάνουμε.

Το blog αυτό δεν είναι παρά ένας διαδικτυακός τόπος συνάντησης, ένα ηλεκτρονικό cafe όπου καθημερινά μπορούμε να συζητάμε αυτά που μας κινούν την περιέργεια, μας ενοχλούν, μας αρέσουν, να εκνευρίζουν, μας βάζουν σε σκέψεις.

Μη διστάσετε να συμμετέχετε στις συζητήσεις μας. Οφείλουμε να συμμετέχουμε, να προτείνουμε, να παρεμβαίνουμε, να είμαστε παρόντες σε όσα γίνονται γύρω μας.

Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός!

Δημήτρης